حجتالاسلام و المسلمین محمدحسین بنائی خیرآبادی، استاد حوزه، در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، با تبریک به مناسبت سالروز میلاد پربرکت جواد الائمه حضرت امام محمدتقی (ع) اظهار داشت: امام جواد (ع) هم به جهت ذات بلندمرتبه و هم به واسطه نسبت ویژه با امام رضا (ع)، برای ما ایرانیان از جایگاهی ممتاز و عاطفی عمیق برخوردار هستند.
فراقی جانسوز در آستانه هجرت تاریخی
استاد حوزه گفت: یکی از تلخترین لحظات زندگی آن حضرت، وداع ایشان در سنین خردسالی با پدر بزرگوارشان، امام رضا (ع)، در آستانه هجرت اجباری به خراسان بوده است. بر اساس روایتی معتبر، هنگامی که امام رضا (ع) در آخرین حج خود، به گونهای وداع میکرد که گویا دیگر بازنمیگردد، کودک خردسالشان (امام جواد) بر دوش خادم نشسته بود و پس از طواف، در کنار حجرالاسود نشست و از جای خود تکان نخورد. با اصرار خادم، فرمود: «از جایم برنمیخیزم». چهرهاش غم سنگینی را نشان میداد تا آنکه خود امام رضا (ع) آمدند و فرمودند: «برخیز ای حبیب من». امام جواد (ع) با بیان دلآزرده خود گفت: «پدرجان! میبینم که این، وداع تو با خانه خدا است و دیگر به آن بازنمیگردی». این فراق، تأثیری ماندگار بر جان امام جواد (ع) گذاشت و آثار این هجران تا پایان عمر کوتاه ولی پربار ایشان باقی ماند.
عاطفهای به وسعت انسانیت کامل
حجتالاسلام و المسلمین بنائی خیرآبادی با ردّ هر گونه تصور خشک و بیعاطفه بودن معصومین (ع) تأکید کرد: عواطف انسانی در وجود مقدس ائمه اطهار (ع) نه تنها وجود دارد، بلکه در نهایت کمال و تعادل جلوه میکند.
وی افزود: همانگونه که در واپسین لحظات زندگی امام حسن مجتبی (ع) نقل شده، آن حضرت به دو دلیل میگریست: «هول و هراس صحنه قیامت» و «فراق یاران و عزیزان». این بیان، به وضوح نشان میدهد که داشتن عواطف عمیق و حسرت فراق، نه تنها با مقام عصمت منافات ندارد، بلکه از نشانههای انسان کامل است. باید پذیرفت که ائمه (ع)، جامع همه کمالات از جمله عواطف رقیق انسانی هستند.
درسهایی برای امروز: از فراق تا امید و وصال
استاد حوزه اظهار داشت: آیه ۲۱ سوره مبارکه «طور»، امید و مژده بزرگی را برای مؤمنان برشمرد: «و کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان به [گونهای از] ایمان از آنان پیروی کردند، فرزندان [مؤمن]شان را [در بهشت] به آنان ملحق میکنیم...».
وی با اشاره به تفسیر علامه طباطبایی (ره) در المیزان تصریح کرد: این آیه شریفه، نویدی الهی است که حتی با حداقلی از ایمان و پیروی از نیاکان مؤمن، میتوان امید وصال و همنشینی با آنان در جوار رحمت الهی را داشت. این وعده الهی، تحمل فراقهای دنیوی را برای مؤمنان آسانتر میسازد و چراغ امیدی در دلها روشن نگاه میدارد.
نظر شما